بررسی کاربرد مدل زاوگین جهت ارزیابی تداوم فعالیت و رتبه بندی شرکت ها در شرایط محیطی ایران

شرکت ها با درجات مختلفی از قدرت تداوم فعالیت در بازار حضور داشته و فعالیتمی کنند. در اینجا برای رتبه بندی شرکت ها بر اساس قدرت نسبی تداوم فعالیت شان وتبدیل متغیر کیفی تداوم فعالیت به متغیر کمی تأثیر عوامل و پارامترهای متعددی را که برمیزان قدرت نسبی تداوم فعالیت شرکتها اثر می گذارند، در قالب مدل هایی در نظر گرفته وعملکردشان مورد ارزیابی قرار می گیرد. یکی از این مدل ها، مدل احتمال شرطی (لجیت ) ارائه شده توسط زاوگین ( 2001 ) است هدف پژوهش حاضر ایجاد توانایی و حصولاطمینان سرمایه گذاران و اعتبار دهندگان برای تشخیص تداوم فعالیت و رتبه بندی شرکتهاو شناسایی میزان دقت مدل زاوگین بر اساس نسبت ها و ضرایب اصلی و تعدیل آنها طبقشرایط محیطی ایران است جهت گیری تحقیق حاضر از نظر هدف «کاربردی» و از نظر اجرائی «توصیفی» و نوعاً «همبستگی» است. با استفاده از روش «کتابخانه ای» اطلاعات مورد نیاز استخراج گردید. به روش نمونه گیری سیستماتیک طبق تعریف ارائه شده، 16 شرکت موفق و 9 شرکت ورشکسته انتخاب شدند. در قالب فرمولهای ذیربط مقادیر معیارهای مورد نظر این شرکتها با استفاده از نرم افزار Excel محاسبه گردید. برای آزمون فرضیه از نرم افزار (17)SPSS و روش آنالیز واریانس ((ANOVA) و رگرسیون لجستیک رتبه ای (OLR) در سطح خطای 5% استفاده شد. یافته های تحقیق نشان می دهد که بین نسبت های مالی بر مبنای مدل زاوگین با تداوم فعالیت شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه معنیدار وجود ندارد و درصد صحت پیش بینی مدل ارائه شده توسط زاوگین در شرایط محیطی ایران برای رتبه بندی شرکتها بسیار ضعیف است 04/%25 درحالیکه با تعدیل نسبت ها و ضرایب مربوط، درصد صحت مدل به 66/%71 می رسد.